یاحی

روحانی، چه به سیاست! اصلا مگر مسجد جای حرفای سیاسیست؟! حرمت مسجد را نگه دارید وحرف سیاسی نزنید! جملاتی که بارها وبارها شنیده ایم! کارکردهای مساجد چیست؟ آیا مساجد صرفا مکانی جهت نماز خواندن و راز ونیاز با خداوند است؟ مسجد یکی از مهمترین مکانهای محل اجتماع مسلمانان است. در اسلام در پس هر عمل و هر کلام حکمت ها واهداف فراوانی وجود دارد؛ از این مساجد است که اتحاد و وحدت بین مسلمانان شکل میگیرد. توصیه ای که دین برای مصافحه  کردن به برادران دینی در مساجد وجود دارد این خود به نوعی آغازگر یک ارتباط اجتماعیست. نمازگزاران باید از حال هم خبر بگیرند و نسبت به مسائل و مشکلالت هم بی تفاوت نباشند. در چنین اجتماعی است که با همفکری و اتحاد بهتر می توان  برای حل مشکلات همدیگرو مسائل اجتماع، هم فکری وچاره اندیشی کرد. در زمان پیامبر مسجد از ارکان اصلی حکومت به شمار می رفت. از مسجد تبلیغات اسلامی شروع می شده، مسجد محل روشنگری سیاسی برای مردم و همچنین آماده ساری نیروهای نظامی بوده است. مسجد باید باعث رشد فکری وروحی افراد شود. این مکانها میتوانند مرکز جنبش های فرهنگی، سیاسی و حتی نظامی باشد همچنان که در هشت سال دفاع مقدس شاهد آن بودیم. محراب مساجد میتوان نقطه عطفی در مسجد باشد؛ محراب یعنی محل حرب و جنگ. هم محل جنگ با شیطان درونی و نفس اماره و هم محل جنگ با شیطان بیرونی و طاغوت. محراب باید محلی باشد که جنگ ها از آن مکان پیدا شود. شخص روحانی یا مبلغ و شخصی که در محراب می ایستد باید به گونه ای رفتار کند که زمینه این جنگ را در دل مسلمانان ایجاد کند. گفتار و عملکرد ایشان باید به گونه ای باشد که اولا مومنین را به جنگ با امارگی نفس و جهاد اکبر یعنی مبارزه با نفس وخود سازی بکشاند ثانیا با آگاهی رسانی اجتماعی وسیاسی و ایجاد بصیرت در مردم آنها را علیه طواغیت زمانه بشوراند. مسجد میتواند از قویترین پایگاه های فرهنگی جهت نشر معارف و علوم دینی و زمینه سازی برای ظهور و ایجاد تمدن اسلامی باشد. باید افق نگاهمان را از اینکه مساجد تنها محل عبادت وارتباط با خداست فراتر ببریم. مسجد تنها محل برگزاری مراسم دعاهای هفتگی وتشکیل کلاس های قرآن و مراسم ختم و... نیست گرچه اینها در جای خود لازم وموثرند. یکی از نقش های اساسی مساجد نقش سیاسی است پرداختن به مسائل حکومتی وسیاسی و رشد فکری مردم از جمله ی آن است.  مسجد باید محل اجتماع سیاسی باشند. مسجد باید مانند یک دانشگاه عمومی باشد  که مردم معارف خود را از آن بگیرند؛ خواه معارف سیاسی باشند یا دینی.