"یاعلیم"
نهضت علمی جهت تحقق تمدن اسلامی بسیار حیاتی وضروری است زیرا که تنها از مجرای نهضت علمی می توان قوانین ومقررات، ساختارها، سازمانها وتمام شئونات یک تمدن وجامعه اسلامی را تبیین و طراحی کرد. به واقع نهضت علمی تنها راه تشکیل تمدن اسلامی است. بنابراین در معرفی و شناخت چیستی و چگونگی عمل این نهضت و همچنین شناخت جایگاه آن برای تمدن سازی باید تلاشی جانانه کرد. بنابر فرمایش امام خامنه ای " نهضت به معنی جنبش، حرکت و حضور مبارزه گر است که با گفتن دستور و فرمان راه نمی افتد بلکه باید زمینه هایش فراهم باشد. " یعنی برای تحقق نهضت علمی باید مجاهدانه و خستگی ناپذیرانه تلاش عملی کرد.
نکته حائز اهمیت د رمورد نهضت علمی شناخت ماهیت علم است. نباید فراموش کرد که بنای ایجاد تمدن اسلامی را داریم؛ تمدنی که از شالوده وستون هایش تا سقف و در و دیوارها و تمام پیکره و قسمت های مختلف این تمدن، الهی است و تمام مصالح و مواد آن در متون دینی آماده ارائه می باشند. به دیگر زبان، تمدن الهی بر مبنای نگاهی نو به انسان و عوالم هستی بنا نهاده می شود. نو بودن آن از آن جهت است که در طول تاریخ بشریت تا به حال امکان تحقق این تمدن عظیم الهی به تمامه فراهم نبوده. نو بودن نه از جهت جدید بودن قواعد و قوانینش بلکه از جهت عملیاتی شدن این قواعد و قوانین که منجر به ظهور این تمدن می شود.
و اما علم! ابتدا باید معنا و مفهوم واقعی علم را شناخت تا در راستای این علم حقیقی به نهضت و قیام بر خاست. علم عبارت است از معرفت حقیقی به خالق هستی و مخلوقاتش به اندازه ی طاقت بشر. با مشخص شدن اینکه حقیقتا علم چیست دریچه ی عظیمی به سوی شناخت خود وشناخت خالق این علم گشوده می شود. تمدن غرب تنها آنچه را علمی معرفی میکند که در محدوده ی تجربه و آزمایش قرار بگیرد و علم به هرآنچه غیر مادی است را خارج از محدوده ی فهم بشریت می داند!
نکته ی ظریفی در تعریف گفته شده از علم وجود دارد و آن این است که چرا با وجود تلاش در جهت کسب معرفت به خداوند باید به کلمات وجودی و مخلوقات او نیز معرفت پیدا کرد؟ آیا معرفت به خداوند که خالق این نظام هستی است، در کنار شناخت مخلوقات او، با هم منجر به دستیابی به علم واقعی وحقیقی است؟ موجودات هر یک مظهری از اسماء الله هستند و همه ی موجودات تجلی اسماء خداوندند. و این به معنی هم عرض بودن علم به خداو مخلوقاتش جهت رسیدن به علم حقیقی نیست بلکه به معنی راهی میانبر جهت علم و معرفت به خداوند هست و انسان به عنوان عالی ترین مخلوق نظام هستی، جامع اسماء الهی است و معرفت به او سودمندترین معارف و راه شناخت خالق هستی است. همانگونه که در روایات صراحتا به این مطلب اشاره شده ؛ "من عرف نفسه فقد عرف ربه" "به حقیقت پرروردگار خویش را شناخت هرکه نفس خویش را شناخت" و " معرفت النفس انفع المعارف" . "معرفت نفس، سودمندترین معرفت هاست" . این مطلب ادامه دارد...
م. اکبری(94/4/24)
